ایستادن دو سوی یک فیلم دو سویه 2
تماشاگران فرانسوی و فرانسهزبانها فیلم را پسندیدند. در میان منتقدان، حتا درون کایه که آنرا سومین فیلم سال اعلام کرد، دو دستگیها فراوان بود. استفان دُلُرمِ سردبیر، دو ستاره به فیلم داد و در ده فیلم سالش جایی برای آن در نظر نگرفت: «از شما چه پنهان، فیلمِ کشیش ما را دوپاره کرد. شاید به این خاطر که خود فیلم دوپاره است. دو فصل بیش از آنکه همچون دو اپیزود عرضه شوند، به دو مرحله از یک نمایش میمانند…». او این دوپارگی میان لیریسم و ناتورالیسم را مشکل اساسیِ فرانسویها میداند و برای چارهجویی به سینماگری فلاشبک میزند که «ملعونِ جاودانه»ی سینمای فرانسه است: ژان گرِمیون. «اما فصل سومی هم هست، آنچیزی که ژان گرِمیون رئالیسمِ احساسات مینامد». انگلیسیزبانها هم از این دودستگی بینصیب نماندند. سایت اند ساند همراه کایه بود: ردهی سوم در میان ده فیلم سال. حتا جاناتان رُزنبامِ کهنهکار هم به فیلم روی خوش نشان داد و از استانداردهای دوگانهای که صحنههای این فیلم را پورنوگرافی تعبیر میکنند گلایه کرد (+). از آنسو، یکی از تندوتیزترین نقدها را مارک پِرَنسان در گزارشش از کن برای سینمااسکوپ (+) علیه زندگی اَدل نوشت. خانم دارگِس هم در گزارشش برای نیویورک تایمز (+) از دیدی زنانه، فیلم را زیر سوال برد. در روزهای آینده به زندگی اَدل بر خواهیم گشت…