وقتی میخواهید مادهای را به حضور درآورید، باید به ذاتِ آن رجوع کنید. اگر به طور مثال در فکرِ آجر هستید و از آن بپرسید: «تو دلت چی میخواد آجر؟»، آجر به شما میگوید: «من طاق دوست دارم». اگر جوابش را بدهید که: «ببین، طاق خیلی گرونه. میتونم یه نعلدرگاهِ بتنی بذارم بالای سرت. چی میگی؟». آجر میگوید: «من طاق دوست دارم» / لویی کان
لویی کان، (منبع تصویر)
درست مثل فیلمها و فیلمسازها، معمارها و کارهایشان هم مدام جایشان را در دستهبندیِ عزیزکردههای آدم عوض میکنند. حالا با اطمینان بیشتری نسبت به قبل، میتوانم بگویم که در انتخابِ دشوار از میان مدرنیستهای معماری، لوییس کان (به قول انگلیسیزبانها) یا همان لویی کانِ خودمان جایی آن بالابالاها برایم دارد. تلاش هوشمندانهی او برای بازآفرینیِ روحِ مکانِ معماریِ آرکاییک در غوغای مدرنیسمِ دوآتشهی نیمهی اول قرن بیستم که بههیچوجه ارجاع و یادآوریِ گذشتهاش را برنمیتابید، بسیار برایم دوستداشتنیست.
تنها پسرِ او، فیلم مستندی دربارهاش تهیه کرده به نام معمارِ من (2003) که پر است از لحظههای خاطرهانگیز از او و کارهایش و مصاحبه با معمارانِ صاحبنامی مثل فیلیپ جانسون، آی.ام. پی، فرانک گِری و دیگران. این فیلم را با این لینک (+) میتوانید در یوتیوب هم ببینید.
Salk Institute, Architect: Louis Kahn
* عنوان نوشته، نام فیلمیست از فرانسوا تروفو و نهچندان بیراه به زندگیِ خصوصیِ این آرشیتکت.
در میان موج های پر افت و خیز مدرن که گاه هریک دیگری را زیر سوال می برند لوی کان تقریبا به کار خود مشغول بود،مستقیم راه خود را می رفت،طرح خود را می داد.می توان گفت مدرن خالص نبود،همیشه نگاهی به ویژگی های خاص موجود هر چیز داشت،گاهی مثل پست مدرن ها! یعنی همان مهره پیوند میان آن دو (مدرن – پست مدرن)
سانسور بودن هم عالمی دارد فیلم را ندیدم…!
اگر امکانش بود حتما این فیلم را ببین، محسن جان. من که خیلی لذت بردم.
اول، سلام به آقای معمار،استاد عزیز فراموش نشدنی
دوم،چیزی که در مورد لویی کان علاوه بر ویژگی های معماری اش جالب است زمان معروف شدنش است: در 50 سالگی،اولین کار بزرگ و مهم خود یعنی گالری هنر دانشگاه یل را ساخت و در 57 سالگی بعد از چند تجربه ی موفق دیگر به قول امیر بانی مسعود شهره ی آفاق شد.
سوم ،لویی کان تا 50 سالگی چه میکرده؟ شاید مطالعه و تمرین معماری در پروژه های کوچکتر.این صبوری لویی کان هم ستودنی است.
سلام حمید. بله درست میگویی و نکتهی تاسفانگیز اینکه وقتی در آن ایستگاه قطار سکته کرد و مرد، یک ورشکستهی تمام عیار بود و سه روز هم طول کشید تا جسدش شناسایی شود…
پس باید فیلم جالبی بوده باشه!
در جهت کوبیدن مشت محکم بر دهان استکبار ،تحریم ها را دور زده و فیلم را دانلود کردم…. (-:
درود بر تو محسن تحریم شکن! امیدوارم تو هم مثل من از دیدنش لذت ببری. اگه تونستی فیلم رو به دست حمید و بقیه بچهها هم برسون.
امروز تولد 112سالگی لویی کان
تولدش مبارک….. 🙂
Happy 112th Birthday Louis Kahn
ممنون از یادآوری محسن جان.
مسعود جان لینکِ دانلودِ فیلم رو نداری؟
نه رضای عزیز.