عکس


پرسه در خنکای بارانیِ یک شبِ خوشِ پاییزی 4

 

معماری موضوعی‌ست در مقیاس یک‌یکم؛ غیرِ آن، نه به طرح تن می‌دهد (از سوی طراح) نه به تجربه درمی‌آید (از سوی کاربر). معمارِ چسبیده به نقشه – هرچقدر هم کارا – مثل سینماگرِ چسبیده به فیلمنامه است – هرچقدر هم استادانه. خساست، معماری و سینما نمی‌شناسد. پرسه‌زدن را که از هریک سلب کنی، نتیجه یکسان است: کسالت‌بار، هرچقدر هم که مثل ساعت سوییسی، دقیق و درست از آب درآمده باشد. کافه‌ی فروتنِ زیر، پرسه را نه فقط در تراز افقی، که در بلندای برجِ مجاورِ آبش هم پیشکش می‌کرد.

 

Café de la promenade

PHOTO: © MASOUD MANSOURI