برای زیبایی کنش 6

.

گفتگوی میشل کومولی و دُنی لَوان در هولی موتورز. (منبع تصویر)

بزرگتر از خودمان شده‌ایم و این اگر پاید، یگانه‌ترین چیزی‌ست که دل‌بستگی را شاید. بعد از به‌جان خریدن آن‌همه تحقیر، لجام کار را به‌دست گرفتن و به‌پای احساسات ننشستن، سرانجامی‌ست که در سر هیچ خوش‌بینی برای چهار سالِ آینده‌ی آن روزهای پرخون نمی‌گنجید. دشمنان زندگی را پاسخ کدام است؟ نه مرگ‌خواهی و جان‌بازی و جان به‌کف داشتن، نه بی‌عمل نشستن و زمانه‌ی سیاه را گریستن، که زندگی را به‌تمامی زیستن و قدر دانستنش لحظه‌ به ‌لحظه و جرعه‌جرعه نوشیدنش تا آخرین قطره است.

تاریکی. از تاریکیِ روزگار به سیاهی سالن سینما گریختن، بی‌شرفی نیست؟ نیست، که بدون درک زیبایی زندگی و ایمان به یگانه بودنش، ادامه‌اش را فایده چیست؟ « ادامه می‌دهم همان‌طور که آغاز کردم، برای زیبایی کنش ». زیبایی کنش. La beauté du geste. لَ بُته دو ژست. این را آقای اسکارِ (دُنی لَوان) هولی موتورز در پاسخ به میشل کومولی می‌گوید. اگرچه در سپهر آن فیلم، این جمله در مدار زندگی ابزوردِ اسکار می‌چرخد –  و البته حرف دلِ کاراکسِ سینماگر هم هست با آن جفاها که بر او رفته – اما به‌خصوص در این روزها گویا کلید عبور از این بازیِ ابزورد پیشِ رو هم هست. آن‌چه باید به‌حساب آید، نتیجه‌ی بازی(ای که باختنش باورپذیرتر است) نیست، شرکت کردن در آن است محض زیبایی کنش.