پرواز 1


پرنده ای که نشسته روی شاخه های تو،
پرواز را نمی خواهد.
تو را می خواهد که تکیده ایستاده ای تنها،
در این زمین بی حاصل لجوج
– در این دروغ بی انتها –
پرنده ای که پریده از شاخه های تو،
پرواز را نمی خواهد
تو را می خواهد هنوز…

پاسخ دادن به روح اله بلوچي لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

‎یک فکر در “پرواز