از آن خواننده هایی است که پرکار بودنشان به اندازه کیفیت کارشان تحسین برانگیز است. این که در آستانه نود سالگی (متولد 1924) هنوز یک نفر قبراق و سرحال از نوآوری در کارهایش بگوید و مشغول ضبط آلبوم تازه اش باشد، آدم را سر شوق می آورد. آن هم کسی با چنین کارنامه رشک برانگیزی: بیش از هزار ترانه به زبانهای فرانسوی، انگلیسی، ایتالیایی، اسپانیولی و…، برگزاری کنسرت با غولهای خوانندگی دنیا، بازی در فیلمهای سینمایی مختلف از جمله “به نوازنده پیانو شلیک کن” به کارگردانی “فرانسوا ترفو” و از همه مهمتر (نظر شخصی من) این که در فرانسه به دنیا آمده باشی و همه تو رو فرانسوی بدانند اما به عنوان قهرمان ملی کشور اجدادی ات (ارمنستان) انتخاب شوی(2004) و مجسمه ات را آنجا نصب کنند، نه فقط به خاطر اعتبار هنری ات که به خاطر کمک های انسان دوستانه ات به این کشور هم.
“شاهنور آزناواریان” معروف به “شارل آزناوور” با همان انرژی و احساسی می خواند که وقتی برای اولین بار در سن نه سالگی به روی صحنه رفت.
یکی از ترانه های معروفش “کولی” است ( La bohème ) :
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=XI9JdscNg8o]
اجرای دیگری از همان ترانه :
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Oj-3hk2L7MQ&feature]
یکی دیگر از کارهای خوبش “مرا با خود ببر” است ( Emmenez moi ) :
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=NqouQ1o1mUo]
او آخرین آلبومش را با ارکستر جز “کلیتون-همیلتون” خوانده که گزارشی از آن را می توانید ببینید:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=TquVXCxq9qA]
روزت مبارک معمار!