PHOTO: ©MASSOUD MANSOURI
همیشه با خودم فکر می‌کردم در طراحی فضاهای عمومی، مسأله‌ی اصلی یک چیز است: چطور نور راهش را به درونِ بنا پیدا کند. این روزها فکر می‌کنم مسأله‌ی مهمِ دیگر، به همان نسبت مهم، این است که کودکان چطور بازی و جنب‌وجوش‌شان را درون بنا و زیر این نور پی‌بگیرند؛ فرقی هم نمی‌کند که این موزه یا کتابخانه یا هرچیزِ دیگر مختص کودکان باشد یا نه. مسأله‌ای که خودش را از این طریق وارد محاسبه می‌کند، موضوعی‌ست سخت ساده ولی اغلب فراموش‌شده یا دست‌کم گرفته‌شده: هر بنای عمومی، هرچه که باشد، با هر فرم بیرونی و در هر سبک معمارانه‌ای که باشد، بهانه‌ای‌ست برای گرد هم جمع شدن و جشن گرفتن زندگی. بنایی که از عهده‌ی این کار بر نیاید، ورود به آن را نشاید.
تا حالا از این زاویه به موضوع نگاه نکرده بودم…!
🙂