تصویر آدم از خودش از چند سده ی گذشته تا حالا، دستخوش تغییرات اساسی شده است. جستجوی این دگردیسی، در فیگورهای انسانی که معماران در معرفی طرح هایشان استفاده می کنند، می تواند چیزی بیش از یک نگاه گذرا به تاریخ باشد.*
برناردو بلوتو، 1759
دانیل هودسون برنهام، 1912
یوهان وان درلان، 1918
فرانک لوید رایت، ساختمان بیمه در شیکاگو، 1924
چارلز وان نورمن، 1952
لوکوربوزیه، ورزشگاه المپیک بغداد، 1961
سدریک پرایس، 1963
پی.جی.ال، 1972
فرشید موسوی، برنده ی مسابقه طراحی مجتمع مسکونی در محله لادفانس پاریس، 2011، (منبع تصویر)
*موضوع نمایشگاهی درThe Canadian Centre for Architecture که منبع تصاویر (غیر از آخرین) هم وب سایت این مرکز است.
فکر می کنم تصاویر اول بیشتر به نقاشی شباهت دارند تا اسکیس های معماری و بی شک ساعت ها زمان طراح را گرفته اند. اما با گذر زمان خطوط ،تجربی و اسکیس وار شده تا جایی که اند زمانی صرف آن می شود . اما دوران کنونی را بی شک باید عصر مجازی در ارائه های معماری دانست مثال 2تصویر آخر.
بی تردید این روند در ترسسیم فیگور های انسانی بی تاثیر نبوده،و شاید بتوان پیشبینی کرد که معماری و آدم هایش در آیند چنان به دنیای واقع شباهت دارند که به سختی بتوان میان این دو تفاوت قائل شد.
موضوع جالبی را مطرح کردید.تشکر …
نه تنها تصویر انسان از خودش دشتخوش تغییرات اساسی شده بلکه حتی تعریفش از زیبایی نیز در حال دگر گونی است. در دوره های مختلف انسان ها به روش های مختلفی خود را می آراستند و به نظرشان زیبا بوده که شاید برای ما بسیار خنده دار باشد .مثلا در دوره ای سبیل داشتن برای بانوان نوعی زیبایی بوده و در زمان ما مردانی که خود را بزک می کنند .
راستی امروز صبح اینجا مه آلود بود من به یاد “مه می شود” حرفه معمار افتادم و از منظره پشت پنجره عکس گرفتم . آن را به شما هدیه می کنم .پیشاپیش از کیفیت پایین عکس پوزش می خواهم چرا که با موبایل گرفته ام.
http://s2.picofile.com/file/7160760428/fog.jpg
ممنون از لطفت منای عزیز، عکس با احساسی شده…
در 3 تصویر اول که نقاشی است، هنرمند عظمت امپراتوری کشور خود را با ساختمانی با معماری ویژه و بزرگ(بلند) نشان میدهد. در دو طرح بعدی نیز همینگونه حدس زده میشود در حالی که شباحت زیادی به اسکیس های امروزی دارد ولی طرح 6و7 شکل اولیه اسکیس و طرح ساخمان را نشان میدهد،که همانند نقاشی بچگیمان است ولی یاد آور این است که مفهوم یا همان طرح اهمیت بیشتری نسبت به نمایش آن دارد.که در دو طرح پایانی میبینیم که با نرم افزار های امروزی به راحتی میتوان ایده های خود را نشان دهیم. و این پیشرفت سریع در این عصر که بعد ها یواش را گویاست. به امید این پیشرفت سریع و سریع تر در ایرانمان